SKARBY ŚLĄSKIEJ ZIEMI - PIELGRZYMKA LETNIA
cena: 100 PLN
termin: 28.07.2022
PROGRAM RAMOWY PIELGRZYMKI
TYCHY - PROMNICE - MARYJKA NA BRANICY - KWATERA OSOWIEC
8.00 – Msza i wyjazd z ul. Gawronów 20
TYCHY Nawiedzenie kościoła BŁ. KAROLINY. Parafia należy do dekanatu Tychy Nowe w archidiecezji katowickiej. Znaczna rozbudowa miasta Tychy po II wojnie światowej spowodowała konieczność budowy kolejnych kościołów i punktów katechetycznych, które pozwoliłyby objąć opieką duszpasterską napływającą ludność z całej Polski. Miasto jednak w zamyśle było budowane jako miasto socjalistyczne, w którym nie przewidywano miejsc kultu. W połowie lat 80. XX wieku można było zauważyć nieznaczną poprawę relacji: Kościół – państwo, co umożliwiło budowę obiektów sakralnych, także w Tychach. 30 października 1987 r. zostało wskazane miejsce przez wojewodę katowickiego na budowę punktu katechetycznego w Tychach na osiedlu „T”. Budowniczym punktu katechetycznego został mianowany 16 czerwca 1987 r. ks. Jerzy Pająk, który w 1988 r. rozpoczął prace związane z realizacją tegoż projektu. Miejsce budowy zostało poświęcone przez biskupa Damiana Zimonia 6 sierpnia 1989 r. W okresie od 26 sierpnia 1989 r. istniała tymczasowa parafia bł. Karoliny Kózkówny, a 21 października 1990 r. ostatecznie ustanowiono parafię, ustalając jednocześnie jej granice. 22 sierpnia 1992 r. nowym proboszczem został mianowany ks. Józef Szklorz, który 17 grudnia 1992 r. za symboliczną sumę 100 złotych, kupił od miasta działkę pod budowę kościoła. 13 sierpnia 1993 r., po zatwierdzeniu przez władze miejskie projektu kościoła i zaplecza duszpasterskiego, zostało wydane pozwolenie na rozpoczęcie budowy. Od razu też podjęto roboty ziemne, a pierwszą cegłę położył 3 maja 1994 r. ks. abp Damian Zimoń, kiedy to rozpoczęto uroczyście wznoszenie murów kościoła. 25 grudnia 1994 r. parafia wzbogaciła się o nowe dzwony: pierwszy nazwany imieniem Maria o wadze 700 kg, drugi – Józef o wadze 350 kg i trzeci – Barbara ważący 220 kg. Zostały one umieszczone na konstrukcji, która miała zostać wbudowana w planowaną dzwonnicę. Wszystkie dzwony zostały wykonane przez firmę Felczyńskich z Przemyśla. Budowę dzwonnicy, o wysokości 30 m, rozpoczęto 10 października 1998 r., a ukończono ją 25 października 2000 r. Obecnie w dzwonnicy zamontowane są cztery dzwony. Prócz trzech, już wymienionych, jest także dzwon Jubileuszowy o wadze 1500 kg. 15 czerwca 1999 r. papież Jan Paweł II poświęcił w Gliwicach kamień węgielny, wmurowany w ścianę kościoła 3 czerwca 2000 r. Budowę zakończono 18 listopada 2000 r. uroczystą mszą świętą, podczas której ks. abp Damian Zimoń dokonał konsekracji kościoła. W mszy uczestniczył także ks. bp Wiktor Skworc ordynariusz diecezji tarnowskiej, z której pochodziła patronka bł. Karolina Kózkówna. Projektantem kościoła jest Grzegorz Ratajski, konstruktorem obiektu Marian Krenzel, a kierownikiem budowy był Józef Kozłowski. Projekt wnętrza, polichromię, stacje Drogi Krzyżowej są autorstwa Romana Kalarusa i Joanny Piech–Kalarus. Wokół kościoła w 2002 r. zostały ustawione stacje Drogi Krzyżowej wykonane w drewnie przez Antoniego Toborowicza, a w wolno stojącej dzwonnicy znajduje się kapliczka z płaskorzeźbą Najświętszego Serca Pana Jezusa. Przy kościele w 2009 r. został poświęcony przez ks. abp Damiana Zimonia Ogród Różańcowy, który został zaprojektowany przez Grzegorza Ratajskiego, a 20 tajemnic różańca wykonał Antoni Toborowicz. W centrum ogrodu znajduje się figura Matki Bożej z Lourdes. Artystycznie nawiązują one do wystroju wnętrza kościoła i kaplicy św. Rodziny znajdującej się pod kościołem. W kaplicy tej ustawiona jest figura Matki Bożej Fatimskiej, poświęcona 11 września 1996 r. przez abpa Damiana Zimonia. 21 czerwca 2001 r. parafia otrzymała Nagrodę Specjalną oraz Nagrodę II Stopnia w Grupie X w konkursie „Budowa Roku 2000”. Wśród parafian szczególnie rozpowszechniony jest kult Matki Bożej Nieustającej Pomocy. W każdą środę o godz. 17.30 jest odprawiane nabożeństwo do MBNP, podczas którego są odczytywane prośby i podziękowania za otrzymane łaski za pośrednictwem Matki Bożej. W kościele znajduje się ikona z wizerunkiem Matki Boskiej Nieustającej Pomocy po prawej stronie prezbiterium. W parafii ma miejsce cotygodniowa, całodniowa adoracja Najświętszego Sakramentu. W każdy czwartek od godz. 8.00 do godz. 17.30 w kaplicy pod kościołem gromadzą się wierni, aby modlić się przed Najświętszym Sakramentem. Przy parafii działa Ośrodek Caritas Chritoforos, którego celem jest niesienie pomocy osobom potrzebującym. Powstał on z inicjatywy ks. Józefa Szklorza jesienią 1990 r., a jego działalność prowadzona była początkowo na osiedlu „F” w Tychach. Jednak po oddaniu do użytku nowego budynku, w którym znajdowały się: probostwo, kancelaria i salki katechetyczne, Christoforos został przeniesiony 6 grudnia 1997 r. do specjalnie w celu zaadaptowanych pomieszczeń po byłym probostwie. Ośrodek niesie pomoc dla ok. 60 dzieci. Obejmuje ona codzienne wydawanie obiadów, podwieczorków, pomoc w nauce, organizację letnich i zimowych kolonii charytatywnych w Domu Kolonijnym w Wiśle. Od 1 stycznia 2001 r. z ośrodka korzysta także licząca ok. 30 osób grupa emerytów, rencistów o niskich dochodach, która może liczyć na wsparcie ze strony parafii. Organizowane są także liczne spotkania dla poszczególnych grup wiekowych, począwszy od dzieci, poprzez młodzież i dorosłych a skończywszy na emerytach i rencistach, co pozwala zintegrować parafian. W ośrodku prócz pracowników etatowych, działa także liczna grupa wolontariuszy, która zaangażowana jest przede wszystkim w pracę z potrzebującymi dziećmi. W odpowiedzi na ciągle rosnące potrzeby związane z działalnością Ośrodka Caritas Christoforos, podjęta została w marcu 2004 r. budowa Domu Parafialnego „Wyobraźnia Miłosierdzia”. Projektowany budynek wraz z istniejącą już Aulą Jana Pawła II, która powstała w listopadzie 2001 r. po przebudowie byłej kaplicy i byłego probostwa oraz przyległymi boiskami, będzie mógł rozszerzyć swoją działalność i w ten sposób odpowiedzieć na rosnące potrzeby parafii. SPOTKANIE PRZY KAWIE Z KS. JÓZEFEM SZKLORZEM. BINGO. TĘŻNIE.
PROMNICE Pałac myśliwski w Promnicach – pałac z 1861 roku położony we wsi Kobiór w powiecie pszczyńskim, w pobliżu południowo-zachodniej części Jeziora Paprocańskiego. Pierwszy pałac został wzniesiony na tym terenie w latach 1760–1766 przez Promnitzów – ówczesnych właścicieli Księstwa Pszczyńskiego. Inicjatorem budowy był Jan Adam Promnitz. Projektował go nadworny architekt tej rodziny – Jan Jahne z Żar koło Żagania. Na miejscu chylącego się już ku upadkowi dworku Promnitzów książę pszczyński Hans Heinrich XI Hochberg kazał wybudować nową rezydencję – pałac myśliwski. W 1861 roku powstała budowla w stylu neogotyku angielskiego z widocznymi wpływami niemieckimi według projektu Oliviera Pavelta – nadwornego architekta Hochbergów. 24 września 1867 roku obiekt spłonął w niewyjaśnionych okolicznościach, ale dzięki ubezpieczeniu w Towarzystwie Ubezpieczeń Ogniowych, już w 1868 roku, za sumę 3600 marek w złocie, pałacyk został odbudowany i w tej niezmiennej formie pozostał do dziś. Pracami budowlanymi zajął się wówczas J. Böehme z Pszczyny, stolarkę wykonał mistrz Fryderyk Rehorst, a prace kamieniarskie rzeźbiarz i modelarz Plischke. Wszystko odbyło pod okiem wspomnianego już Oliviera Pavelta, który wykonał nowe projekty nawiązujące do pierwotnego kształtu budowli. Nowy pałac posiadał dodatkowe wykusze w pomieszczeniach parteru oraz dodatkowe wieże. Wewnątrz wybudowano duże reprezentacyjne, kręte schody, a niektóre partie ścian pokryto tapetą. Do ważniejszych zmian należało także wprowadzenie ogrzewania parowego. Drewniane stropy, schody, drzwi i podłogi zachowały się do dziś w niemal nienaruszonym stanie . Pałac w Promnicach został wybudowany z myślą o najznakomitszych gościach zapraszanych na polowania w Puszczy Pszczyńskiej. Miasto to odwiedzili m.in. Wilhelm I Friedrich Ludwig von Hohenzollern – król Prus i Wilhelm II – cesarz Niemiec. Miejsce to upodobała sobie także żona Jana Henryka XV Hochberga – Maria Teresa Cornwalis West (księżna Daisy). Wiele zmian nastąpiło po śmierci Jana Henryka XI, kiedy to księżna Daisy postanowiła nadać wnętrzom lekkości, wprowadzając meble z jasnymi obiciami oraz malując ściany na jasne kolory. Następnie zainstalowano małą windę do transportu potraw, a także wprowadzono elektryczność. Niemal wszystkie pomieszczenia zyskały bogatszy wystrój. Z zapisów inwentarzowych wynika, że znacznie wzrosła liczba trofeów myśliwskich, których w 1927 roku było 450 sztuk, podczas gdy w roku 1865 było ich zaledwie 34. Na dziedzińcu w 1864 roku została wzniesiona figura przedstawiająca patrona myśliwych – św. Huberta z jeleniem. Rzeźba ta inspirowana była postacią księcia pszczyńskiego Jana Henryka XI. Święty ubrany jest w tunikę, a na plecach ma zarzuconą skórę niedźwiedzia. Na prawym ramieniu ma zawieszoną torbę myśliwską i łuk. Autorem rzeźby i całej grupy figur hubertowskich jest Johann Janda. Do 1938 roku był własnością rodu Hochbergów, jednak w tym roku został przekazany państwu jako część opłaty spadkowej, którą musieli uiścić synowie zmarłego Hansa Heinricha XV, aby objąć po nim schedę. Odtąd pałacyk znajdował się w gestii Lasów Państwowych, potem kopalń i zrzeszeń górniczych, by w 2003 roku znów stać się własnością Skarbu Państwa. W tym roku odbyło się tam spotkanie prezydentów Polski, Węgier, Słowacji i Czech. Obecnie w zamku znajduje się restauracja. W 2018 roku Skarb Państwa przekazał pałacyk Muzeum Zamkowemu w Pszczynie.
Maryjka na Branicy/Suszec Figura przedstawiająca Matkę Boską z Dzieciątkiem, zwana jest Branicką Maryjką. Znajduje się w lesie na Branicy, przy drodze Suszec – Kobiór. Posąg wykonany został z piaskowca w 1807 roku. Corocznie w dniu 3 maja i 15 sierpnia odprawiane są w tym miejscu nabożeństwa z udziałem księży i wiernych z okolicznych miejscowości. Tradycja kultu Branickiej Maryjki ma już 200 lat. Historia opowiada o Johanie Lukasie – leśniczym w pszczyńskich lasach, który figurkę postawił. W 1801 roku zastała go w lesie ogromna nawałnica. Leśniczy stracił orientację w terenie. Zaczął głośno modlić się do Matki Bożej, prosząc o pomoc i uratowanie życia. Obiecał, iż jeśli wyjdzie z tego cało – ufunduje Matce Bożej figurę. Burza ucichła nad ranem, a Johan wyszedł z tej przygody cało. Figurę zamówioną u rzeźbiarza ustawił 2 listopada 1807 roku.
KWATERA MYŚLIWSKA OSOWIEC Gajówka Osowiec zlokalizowana jest w osadzie leśnej o nazwie Osowiec w Sołectwie Piasek – Nadleśnictwo Kobiór. Jest to polana w centrum lasu, w odległości ok. 1 km od „drogi szybkiego ruchu” DK 1, między Tychami a Pszczyną. Otaczające Gajówkę lasy dawnej Puszczy Pszczyńskiej obfitują w zwierzynę grubą, zachęcając do obserwacji zwierzyny i spacerów na łonie natury. Idealne miejsce na udany weekend, czy spotkanie w ciszy i spokoju z dala od zgiełku i nerwowej codzienności…
Sąsiedztwo głównego szlaku komunikacyjnego sprawia, że jest to również doskonały punkt wypadowy w kierunku Bielska-Białej i Beskidów, jak również Katowic i Śląska. Gajówka położona w sercu Puszczy Pszczyńskiej i przepiękna okolica zachęca do spacerów i wycieczek rowerowych, np. do niedaleko położonego Ośrodka Hodowli Żubrów i Edukacji Leśnej w Jankowicach..
Koszt 100 zł (+pieniądze na obiad dla chętnych). Powrót na Gawronów 20 w Katowicach w godzinach wieczornych.